I nastała nam jesień. Jak śpiewał Czesław Niemen, jesień mimozami się zaczyna. Nasza, polska mimoza to tak naprawdę nawłoć pospolita. Zakwita już pod koniec sierpnia, zwiastując rychłe nadejście jesieni. Na zdjęciu w towarzystwie białego kielisznika zaroślowego. 🙂
Piękna nazwa dla stworzenia z bajki albo z kart powieści fantasy. No cóż, jest to jednak tylko nazwa gatunku grzyba. Pięknoróg największy (Calocera viscosa) – to przedstawiciel rodziny łzawnikowatych. Pospolity w Polsce, niejadalny. Spotykany w lasach iglastych i mieszanych, od czerwca do października, może ciut dłużej. Wyrasta na wysokość do 8 cm. Z opisu nic wielkiego, nieprawdaż? Ale zobaczcie na zdjęciu… Piękny. Znaleziony w lasach Karkonoszy. 🙂
Upał. Jeden z takich potwornie gorących wieczorów w rezerwacie Łężczok. Aż miałem ochotę wskoczyć do brudnej, zamulonej wody. Ptaszek widoczny w słonecznym kręgu to pliszka siwa. Ta gałąź to jej letni dom (z dziuplą). Lubię te skwarne wieczory przechodzące w gorącą noc. Ale fotografowanie w upale jest trudne, męczące. Po plecach (szczególnie przy noszeniu 10 kg plecaka ze sprzętem) pot leci ciurkiem. Komary nie zważają na nic – tną równo. Nie ma czym oddychać, a woda w termosie robi się ciepła… Ale i tak to lubię. Bzdura! – kocham to. 😉
Drezno…
Wojsiłki pospolite (Panorma comunis) spotkane na letniej łące, w miłosnym uścisku… 🙂
Oto w sobotę rano udało mi się sfotografować pierwszy kwiat w tym roku. Śnieżyczka przebiśnieg. W moim ulubionym lesie łęgowym. Maleństwo miało może ze trzy centymetry. Oczywiście zdjęcie jest przeciętne, ma jedynie walor informacyjny. Ale cieszy mnie nadchodzące przedwiośnie. Wegetacja roślin powoli rusza i tej siły nic już nie powstrzyma. No może siarczysty mróz, gdyby się pojawił. Ale to tylko byłoby krótkim spowolnieniem wiosennego wyścigu ku światłu i życiu. 🙂
To najnowszy film dokumentalny Vincenta Muniera i jego drużyny. Jego tematem przewodnim są fotograficzne łowy na tybetańską panterę. Gdzieś pomiędzy Tybetem a Górami Kunlun, na wysokości grubo powyżej 4 tys. metrów, przy temperaturach wynoszących średnio – 20 stopni C, grupa czworga przyjaciół próbuje odszukać śnieżną panterę. A śnieżna pantera próbuje nie dać się odszukać. Toczy się gra, której istotą będą… zdjęcia legendarnego stworzenia. Rzadkiego i nieznanego. Ale nie tylko. Poznamy bowiem życie zwierząt i ludzi na tych, jakże niegościnnych terenach. A bohaterowie tej przygody opowiedzą nam również o sobie i o tym, jak ta podróż ich zmieniła. Ich serca i dusze. Myślę sobie, że każdego z nas by zmieniła, gdyby było nam dane ruszyć na koniec świata, by ujrzeć piękno nam dotychczas nieznane. Zapraszam Was do obejrzenia zwiastuna filmu. A lubiących czytać do lektury książki Sylvain’a Tesson’a „Duch Śniegów”. A jeśli ktoś lubi książki do oglądania, to Vincent wydał album „Tibet” (kosztuje 65 euro w wydawnictwie Kobalann). 🙂
Ps. Wydaje mi się, że film będzie wyświetlany w niektórych kinach w Polsce.
Jeden z moich ulubionych konkursów fotograficznych. Uwielbiam przy herbacie oglądać przepiękne fotografie przyrodnicze z całego świata. Zapraszam do oglądania… 🙂
Ani się obejrzałem a tu Nowy Rok! 2022. Co przyniesie? Czy spełni oczekiwania? Czy będzie spokojniejszy niż 2021, czy też gorszy? Zadaję sobie te pytania, nie znajdując żadnej sensownej odpowiedzi. Zresztą jak wielu z nas. Jak co roku będą zaskoczenia. Raz dobre, a raz nie. Zdarzą się wzloty i upadki. Często mówię, że będzie inaczej niż to sobie wyobrażamy. Bo zawsze jest inaczej. Nigdy nie zdołamy niczego przewidzieć z całkowitą pewnością. Więc życzę Wam, aby ten nowy – 2022 – rok przyniósł Wam dużo zdrowia i spokoju. A wszelkie zaskoczenia niech będą miłe i przyjazne. Życzę Wam również dobrych ujęć fotograficznych, a jeśli robienie zdjęć Was nie pasjonuje to spełnienia w innych dziedzinach życia.
Póki co, pogoda nie rozpieszcza w moim miejscu na Ziemi. Trudno wykonać zdjęcie inne niż w szaroburej tonacji. A, że tonący brzytwy się chwyta, to pozwoliłem sobie wykorzystać trzcinowisko do uzyskania barwy innej niż szarość.
Czy znacie to nazwisko? Ja do niedawna jeszcze nie znałem. I nie minęło kilka miesięcy, a Pan Audun stał się moim fotograficznym idolem. Pan Audun jest biologiem i naukowcem. Profesorem bodajże. Fotografuje blisko domu, w sąsiedztwie – jak to mówi. Ale to sąsiedztwo to Norwegia. Dla fotografów to jest raj i wielkie możliwości. Pan Audun był w tym roku gościem Festiwalu Wizje Natury. Z uwagi na pandemię był gościem wirtualnym, ale zawsze to coś… 🙂 Zerknijcie sobie na wywiad bogato ilustrowany cudownymi zdjęciami orek, wielorybów i ptaków. I posłuchajcie historii o ich powstaniu. Naprawdę warto. No, może za wyjątkiem roznegliżowanego pana na początku prezentacji (2 min video). 😉
Fotografia Przestrzeni 